เนื้อเพลง นิทานกกกระโดน - พี สะเดิด

เดินออกมาเล่นทุ่งนา
ยามสนธยาโพล้เพล้
ประสาคนใจว้าเหว่
ขาดแคลนความเท่
มัดใจผู้สาว
ลงทุนจีบไผ
มีแต่เสียใจจนกลายเป็นข่าว
อกหักจนขี้คร้านเว้า
เลยพาใจเหงา
เดินหลบออกมา
เลยรู้ว่าหมู่บ้านเฮา
ผู้บ่าวอกหักเป็นแถว
ร้องไห้แข่งกันแซวแซว
ได้ฟังเสียงแล้วน่าเวทนา
นาท่งน้อยน้อย
มีคนทยอยมาซับน้ำตา
นับได้ยี่สิบกว่ากว่า
รวมเป็นซาวห้า
กับเฮาอีกคน
ใต้กกกะเดา
หนุ่ม ร.ป.ภ.หลบมาเหงาใจ
ข้างข้างกอไผ่
เป็นที่หลบภัยไอ้หนุ่มชุมชน
กระท่อมทำใจ
นั่งน้ำตาไหล
อยู่เจ็ดแปดคน
หม่องหลายแม่นกกกระโดน
แค่โพนหนึ่งโพน
นับได้เกือบซาว
พร้อมใจร้องไห้เสียงดัง
ยิ่งฟังยิ่งหนาวสะท้าน
เขียดจนาร่วมร้องกังวาน
ช่วยเป็นพยาน
ในความหงอยเหงา
เจ็บมาจากไหน
ก็ได้อาศัยทุ่งนาบรรเทา
ให้สายลมตบไหล่เบาเบา
แผ่นดินบ้านเฮา
ช่วยซับน้ำตา

ใต้กกกะเดา
หนุ่ม ร.ป.ภ.หลบมาเหงาใจ
ข้างข้างกอไผ่
เป็นที่หลบภัยไอ้หนุ่มชุมชน
กระท่อมทำใจ
นั่งน้ำตาไหล
อยู่เจ็ดแปดคน
หม่องหลายแม่นกกกระโดน
แค่โพนหนึ่งโพน
นับได้เกือบซาว
พร้อมใจร้องไห้เสียงดัง
ยิ่งฟังยิ่งหนาวสะท้าน
เขียดจนาร่วมร้องกังวาน
ช่วยเป็นพยาน
ในความหงอยเหงา
เจ็บมาจากไหน
ก็ได้อาศัยทุ่งนาบรรเทา
ให้สายลมตบไหล่เบาเบา
แผ่นดินบ้านเฮา
ช่วยซับน้ำตา